Աշխարհի հողային ռեսուրսները

                                 
 Դարավոր փորձը վկայում է, որ ցանկացած պետության հողային ռեսուրսները և բնակչությունը պատկանում են տվյալ պետությանը: Ընդ որում հողային ռեսուրսներ ասելով պետք չե հասկանալ միայն պետության տարածքները, նաև այն ամենը որ գտնվում է տարածքի ներսում և դրսում։ Տնտեսական և քաղաքական ապահովվածությունը երկրի հողային ռեսուրսների զարգացման արտադրության կարևորագույն գործոնն է։ Հողային ռեսուրսների առկայությունը տնտեսական տարածաշրջանների զարգացման աշխարհում տալիս է լայն հարմարություններ։
Հողային ռեսուրսները- երկրային մակերեսը, օգտակար է բնակության համար և ցանկացած տեսակի գյուղատնտեսական գործունեության համար։
 Հողային ռեսուրսները բնութագրվում են տարածքների մեծությամբ և նրանց որակով։
Աշխարհի խոշոր երկրներն են հանդիսանում (հա, մլն կմ2)
Ռուսաստան-17,0

Կանադա-10,0
Չինաստան-9,6
ԱՄՆ-9,4
Բրազիլիա-8,5
 Ուսումնասիրության ընթացքում հողային ռեսուրսների արդյունավետ օգտագործմամբ խնդիրները անհրաժեշտ է կարևորել արդյունավետ տարածքների հասկացողությունը։ Արդյունավետ տարածքը դա երկրի այն տարածքն է, որը օգտակար է գյուղատնտեսական յուրացմանը։
Աշխարհի խոշորագույն երկրները ըստ արդյունավետ տարածքների (մլն կմ 2)
Բրազիլիա-8,1
ԱՄՆ-7,9
Ավստրալիա7,7
Չինաստան-6,0
Ռուսաստան-5,5
Աշխարհի հողային ռեսուրսները
 Աշխարհի հողային ռեսուրսներ- դրանք են գյուղատնտեսական հողերը եւ այլ հողային տարածքները, որոնք օգտագործվում են կամ էլ կարող են լինել օգտագործված տվյալ մակարդակի զարգացման արտադրողական ուժերի հասարակության կողմից։
 Բնակչության բարձր աճի և նրա ազգային տնտեսական գործունեության, պատճառով բերքատու հողերը ունենում են տարեկան 6-7 մլն․ կորուստ։ Ամեն մարդու հասնող հողային ռեսուրսների հեկտարները ամեն օր կրճատվում է 2%, իսկ բերքատու հեկտարները 6-7% կրճատվում։
 Ներկայումս մարդկանց կես միլլիարդը քաղցած են և մոտ 1 միլլիարդ խրոնիկ չեն ստանում լիովին սնունդ։ Երկրագնդի բնակչությանը ամեն օր չի հասնում հավասարակշիռ սնունդ 230 մլրդ․ կալորիայով, որն էլ հավասար է տարեկան 37 մլն․ տոննա ցորենի պակասին։ Ամեն տարի բնակչության աճը կազմում է մոտ 80 մլն․ մարդ, և նույնիսկ ներկա մակարդակի սննդի համաշխարհային հողագործությունը պետք է ամեն տարի ավելանա 24-30 մլն․ տոննա: Մոլորակի ամեն նոր բնակիչ պահանջում է միջինը 0,3 հեկտար սննդի արտադրության համար, և 0,07-0,09 հեկտար կյանքի համար։ Պարենային խնդիրը հնարավոր է լուծել միայն համալրային օգտագործմամբ, էկոլոգիապես հավասարակշռված մոտեցումը գնահատականին, պահպանությամբ և հողային ռեսուրսների օգտագործմամբ։